De archeologische vindplaatsen op het eiland Meroë waren vroeger het gebied van het Kush koninkrijk, een belangrijke macht van de 8e eeuw voor tot de 4e eeuw na Christus. Het semiwoestijnlandschap tussen de Nijl en Arbara rivieren bevat de koninklijke stad van de Kushische koningen op Meroë, de religieuze plaats Naqa en Musawwarat es Sufra. Er zijn overblijfselen, piramides, tempels en woonhuizen te vinden en grote installaties gerelateerd aan waterbeheer. Het gebied van de Kushische vorsten strekte zich uit van de Middellandse Zee naar het hart van Afrika en getuigt van de uitwisseling tussen kunst, architectuur, religies en de talen van beide regio’s.