In 1985 werden zeventien beschilderde grotten uit het Paleolithische tijdperk op de Werelderfgoedlijst gezet als aanvulling op de Altamira grot. Ze zijn het hoogtepunt van de Paleolithische grotkunst die zich tussen 35.000 en 11.000 voor Christus in Europa ontwikkelde, van de Oeral tot het Iberisch schiereiland. De grotten zijn goed bewaard gebleven doordat ze zich ondergronds bevinden en daardoor afgeschermd zijn van externe klimatologische invloeden. De gedecoreerde grotten gelden als creatieve meesterwerken en als eerste volleerde kunst van de mensheid. Ze getuigen van een culturele traditie en het zijn mooie voorbeelden van een belangrijke fase in de menselijke geschiedenis.