De monumentale grondwerken van Poverty Point danken hun naam aan een in de buurt gelegen 19e-eeuwse plantage. Ze liggen in het lager gelegen gedeelte van de Mississippi vallei op een licht verhoogde en smalle landformatie. Het complex bestaat uit vijf terpen, zes concentrische, halfelliptische ruggen gescheiden door ondiepe gedeeltes en een centraal plein. De grondwerken werden aangelegd en gebruikt voor residentiële en ceremoniële doeleinden door een samenleving van jagers, vissers en verzamelaars tussen 3700 en 3100 voor Christus. Onderzoek heeft nog niet opgehelderd of Poverty Point een vaste woonfunctie had of dat het een tijdelijk kampterrein was voor ceremonies en handelsbeurzen. Het complex was minstens 2000 jaar lang een onovertroffen prestatie qua grondconstructie in Noord-Amerika.