Deze twee kastelen vormen de belangrijkste voorbeelden van de uitwisseling van invloeden gedurende de Kruistochten (11e -13e eeuw). Ze tonen de ontwikkeling van de versterkte architectuur in het Nabije Oosten. De Crac des Chevaliers werd gebouwd door de Hospitaal Orde van Sint Jan van Jeruzalem van 1142 tot 1271. De Mamelukken bouwden het kasteel af in de laat 13e eeuw, waarmee het behoort tot de best bewaarde voorbeelden van kruisvaarderskastelen. Qal’at Salah El-Din (fort van Saladin) is – ondanks dat het deels in puin ligt – een uitstekend voorbeeld van dit type van versterking qua constructiekwaliteit en het overblijven van historische stratigrafie. Het toont kenmerken van zijn Byzantijnse oorsprong in de 10e eeuw, de Frankische veranderingen uit het laatste deel van de 12e eeuw en versterkingen die zijn toegevoegd door de Auuybid dynastie (eind 12e - midden 13e eeuw).