De Etruskische begraafplaatsen weerspiegelen verschillende soorten begrafenispraktijken van de 9e tot de 1e eeuw voor Christus en getuigen van de verworvenheden van de Etruskische cultuur. Deze ontwikkelde gedurende ruim negen eeuwen de vroegste stedelijke beschaving in het noordelijk Middellandse Zeegebied. Sommige graven zijn uit rotsen gekerfd en bekroond met tumuli (grafheuvels). Veel grafkamers hebben houtsnijwerk of schilderingen op hun muren. De necropolis in de buurt van Cerveteri (Banditaccia) bevat duizenden graven georganiseerd in een stadachtige indeling, met straatjes, pleintjes en buurten. De necropolis van Tarquinia (Monterozzi) telt 6.000 rotsgraven waarvan er 200 beschilderd zijn. Het oudste dateert uit de 7e eeuw vóór Christus.