Geschiedenis

De Etruskische begraafplaatsen van Cerveteri en Tarquinia zijn de belangrijkste overblijfselen van de oude Etruskische beschaving. Deze cultuur bloeide tussen de 9e en 1e eeuw voor Christus in centraal Italië. De begraafplaatsen liggen in het westen van Italië, ten noorden van Rome. In Tarquinia zijn de graven beroemd om hun kleurrijke muurschilderingen. Deze schilderingen laten zien hoe de Etrusken feest vierden, werkten en religieuze rituelen uitvoerden. De oudste schilderingen zijn meer dan 2600 jaar oud en behoren tot de belangrijkste kunstwerken van de oudheid. De Etruskische begraafplaatsen behoren tot de grootste en belangrijkste uit de oudheid en hebben veel waardevolle archeologische vondsten opgeleverd.

Unieke kenmerken

De necropolis (begraafplaats) van Cerveteri, ook wel Banditaccia genoemd, lijkt op een stad. Er zijn straten, pleinen en buurten, en de graven verschillen in grootte en vorm. Sommige graven zijn eenvoudige kamers in de rots, terwijl andere indrukwekkende grafheuvels (tumuli) zijn met meerdere kamers. De necropolis van Tarquinia, Monterozzi, bevat ongeveer 6000 rotsgraven. Ongeveer 200 daarvan zijn versierd met muurschilderingen. Deze schilderingen laten het dagelijks leven van de Etrusken zien, zoals feestmalen en religieuze ceremonies. De necropolissen helpen ons te begrijpen hoe de Etrusken woonden en hun steden bouwden. Dit is erg bijzonder, omdat bijna geen gebouwen uit die tijd zijn overgebleven.