Bahla was het centrum van het Ibadisme (een stroming binnen de islam). De oase van Bahla dankt zijn welvaart aan de Banu Nebhan, de dominante stam in het gebied van de 12e eeuw tot het einde van de 15e eeuw na Christus. De belangrijkste elementen van het architectonische geheel van Bahla zijn intact gebleven. Samen vormen ze een integraal en grotendeels voltooide, historische ommuurde nederzetting en een groot verdedigingswerk. De ruïnes van het immense fort – met muren en torens van ongebakken baksteen en stenen fundamenten – zijn een opmerkelijk voorbeeld van dit type vestingwerken en getuigen van de macht van de Banu Nebhan.