Het gebied van de meteora (Grieks voor in de lucht zweven) omvat bijna ontoegankelijke zandsteen pieken (menora), meer dan 400 meter boven de Peneas vallei. Vanaf de 11e eeuw vestigden monniken zich op deze rotspunten, de ‘zuilen van de hemel’. Ondanks grote moeilijkheden werden er vierentwintig kloosters gebouwd ten tijde van de grote herleving van het kluizenaarsideaal in de 15e eeuw. Dit ideaal bracht een eigen type kloosterbouw mee. Hun 16e-eeuwse fresco’s markeren een belangrijke fase in de ontwikkeling van de post-Byzantijnse schilderkunst. De kloosters bloeiden tot de 17e eeuw. Tegenwoordig huisvesten slechts vier kloosters – de Hagia Stephanos, Hagia Trias, Varlaam en Meteron – nog religieuze gemeenschappen.