Het fenomeen van de Sacri Monti (heilige bergen) ontstond begin 15e en 16e eeuw toen men bedevaartsplekken in Europa wilde creëren als alternatief voor de heilige plaatsen in Jeruzalem en Palestina, waarvan de toegang steeds moeilijker werd voor pelgrims door de uitbreiding van de islamitische cultuur. De negen Sacri Monti in Noord-Italië bestaan uit groepen kapellen en architecturale elementen uit de late 16e en 17e eeuw, gewijd aan verschillende aspecten van het christelijke geloof. Ze hebben een symbolische spirituele betekenis en zijn van grote schoonheid door de manier waarop ze zich mengen met het omringende natuurlandschap. Ze herbergen belangrijk artistiek materiaal, zoals fresco’s en beeldhouwwerken.