Een sterk afwijkend model  van het huidige internet dat wordt gedomineerd en gedicteerd door een kleine groep grote techbedrijven. Het gebruik van een stad als metafoor voor toegang tot het wereldwijde web was uniek en diende als inspiratie voor soortgelijke initiatieven in Duitsland, Oostenrijk, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Italië, Zweden, Canada en de Verenigde Staten.

Offline

Uiteindelijk werd DDS in 2001 offline gehaald. Maar gezamenlijke inspanningen van de DDS-gemeenschap en erfgoedprofessionals hebben ervoor gezorgd dat dit unieke voorbeeld van digital born cultureel erfgoed letterlijk weer tot leven is gebracht. Onder meer door hiervoor ‘web-archeologie’-technieken te gebruiken. Vanuit het zogenoemde preservation-domein (dat kijkt naar de ontwikkelingen die invloed kunnen hebben op de levensduur en duurzame toegankelijkheid van digitale informatie) wordt dit als een baanbrekend voorbeeld gezien voor het veiligstellen van oorspronkelijk digital born materiaal en cultureel erfgoed.

Toekomstige generaties

DDS bestaat uit verschillende onderdelen zoals een webarchief, de fysieke objecten en de audiovisuele documentatie. Hierdoor wordt het ook door meerdere Nederlandse documentaire erfgoedinstellingen bewaard en beheerd. Zij stellen zo toekomstige generaties in staat die vroege, eerste, experimentele dagen van het internet te ervaren en te onderzoeken. Opname van DDS in het internationale Memory of the World register zet het streven van Unesco naar het behoud van digitaal erfgoed, zoals uiteengezet in het Charter on the Preservation of the Digital Heritage uit 2009, aanzienlijk kracht bij.